Çok değil 8-10 yıl öncesine kadar, mesai saati bitti mi tekinsiz bir bir hale bürünen, kötü şöhretli Karaköy'deki değişim ve dönüşümü izliyoruz hep birlikte bir süredir. 

Bölgenin turizm alanı ilan edilmesiyle başlayan süreç, ardından gelen Galataport ihalesi, ihalenin iptali, yeniden ihaleye çıkılmasıyla ilgili sıkıcı bir yazı yazmak değil amacım. Canım İstanbul'un rant hırsıyla yağmalanmasının tanığıyız hepimiz, bu kez işlerin daha düzgün yürümesini umut etmek istiyorum. 

Bir yandan da olumlu gelişmeleri görmenin doğru olacağını düşünüyorum.  

Entelektüel bir hava esiyor uzun süredir atıl duran Karaköy-Tophane hattının izbe sokaklarında. Bölgedeki hareketliliğin çıkış noktası buydu. Sanat çevrelerinin buraya ilgi göstermeleriyle başlamıştı her şey. Sanat demişken Mimar Sinan Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi ve İstanbul Modern'le birlikte çoğu son dönemde açılan irili ufaklı onlarca galeri ve performans alanını saymak gerekir. 

Sanatçı ve sanatseverlerin Şişhane-Galata hattından sonraki keşfi oldu Karaköy. Bunun sonucu olarak, binalar hızla restore edilmeye, büyük rakamlarla el değiştirmeye başladı. Modern kafeler, şık lokantalar açıldı, açılmaya devam ediyor. Bu da etkileşimi hızlandırdı. Galeri ziyaretçilerinin soluklanabileceği, tartışabileceği, iyi yemek yiyip sosyalleşebileceği mekânlar biraz da bu ihtiyaçtan doğdu.  

Karaköy'ün son yıllarda geçirdiği değişim sürecinde bana göre artık büyük ölçüde eğlenceye, sosyalliğe doymuş Beyoğlu'na bir adım mesafede olması da önemli bir rol oynadı. Tarihi Yarımada'nın karşısında yer alması da süreci hızlandıran faktörlerin başında tabii ki. Turistler de buraya ilgi gösterir oldu. Bu da otel yatırımlarını tetiklemiş durumda. Çok geniş alanlar olmadığı için butik oteller ağırlık kazanıyor ki, bence Karaköy'e yakışanı da bu. 

Ne demeli, potansiyel her zaman vardı kentin bu yaşlı bölgesinde. İyi işler ortaya çıkıyor son dönemde. Umarım böyle devam eder, yatırımlar Karaköy'ün dokusunu bozmaz, ranta kapı açmaz. Takipte olacağız.